La música cristiana es de origen judío: la liturgia musical de la sinagoga, en particular el canto psalmódico de los judíos como unidad poética musical, fue un legado preciado transmitido del Israel antiguo al cristianismo primitivo, como forma de manifestar tanto a nivel personal como comunitario las creencias religiosas y la fe en Dios.
Armis consortes in vita terrui fortes;
Nunc mortis terror me terret, ultimus error.
[Komet her, ir edler man,
ir müst der sterke pflegen an
Mit dem tod, der niemands schont
Ligt ir im ob, euch wirt gelont.]
Ich han manchen man erschreckt,
Der wol mit harnisch was bedeckt.
Nun erschreckt mich hie der tod
Und bringt mich in die jungste not.
Plaudere deberem, si ludicra vitae viderem,
Fistula me fallit mortis, quae dissona psallit.
[Edelfrau, tanzt nach euerm sinn,
Bis die pfeif rechten ton gewinn.
Sie hat der frauen vor vil betrogen,
Die all der tod hat hingezogen.]
Ich solt treiben juchzens vil,
Sech ich vor mir der freuden spiel.
Des todes pfeife mich betrügt,
Dis tanzgesang hie fälschlich lügt.